Annyeonghaseyo! ‘Hallo!’

Ja, dat is m’n eerste woordje Koreaans wat ik nu een beetje uit m’n hoofd weetJ Het is ontzettend moeilijk dus heel veel meer zal er niet komen denk ik. Maar, mijn eerste echte blog vanuit Seoel. Ruim 2 weken geleden vertrok ik alweer van huis. Die weken waren heel gek. Eerst m’n afscheidsfeest, wat erg gezellig was, toen mijn koffer pakken en afscheid nemen. Afscheid nemen is nooit leuk en ik zal er nooit goed in worden dus ik was eigenlijk blij toen ik eindelijk in het vliegtuig zat; eindelijk eventjes niks. Geen vakken, housing, documenten wat ik nog moest regelen, alles was klaar.

Toen kwam ik bij Pap aan, waar Manon en Maarten ook aankwamen die dag dus we zijn met z’n allen naar huis gegaan. Dat was een hele leuke en toch wel bijzondere week. Dat weekend hebben we vooral Jakarta bekeken en zijn we lekker uit eten geweest in een hele hoge toren met heel mooi uitzicht. Omdat Pap moest werken heb ik met Manon en Maarten een tour gedaan van 3 dagen. We moesten hier erg lang voor in de auto zitten maar het was super mooi. De 1^e dag zijn we naar een waterval geweest en hebben we geslapen in een bamboehutje. De 2^e dag zijn we naar een vulkaan geweest, waar we gewoon konden rondlopen terwijl overal die heerlijke zwavelgeur hing. De 3^e dag zijn we een heel eind naar de Jungle gereden waar we Gibbons zouden gaan bekijken maar die hebben we uiteindelijk niet gezien helaas. Daarna zijn Manon en Maarten verder gegaan en ben ik teruggegaan naar Vaders in Jakarta. Daar hebben we nog wat leuke dingen gedaan, lekker bij het zwembad gezeten en zijn we lekker uit eten geweest.J

En toen was het tijd om weer afscheid te nemen, voor de laatste keer voorlopig. Ik vloog van Jakarta naar Kuala Lumpur en van Kuala Lumpur naar Seoel. Daar aangekomen heb ik op Merel gewacht, Merel zit ook op Inholland en gaat ook studeren in Seoel. Samen zijn we met de bus naar het campus gegaan waar we onze kamer toegewezen kregen. We zitten samen op een kamer wat erg leuk is, onze verdieping is namelijk nog niet erg gezellig. Het is echt een piepklein kamertje, je hebt een bed, een bureau, een stoel en een kast en allemaal vakjes om je bed heen om spullen in te stoppen. Met z’n tweeën op iets minder dan 14 vierkante meter. We zitten op een verdieping met 29 kamers waar elk 2 personen in zitten. 10 wc’s en 8 douches hebben we tot onze beschikking en een gasfornuis met wel 1 pitje erop. Ik denk dat het de bedoeling is dat we altijd en eeuwig maar uit eten gaan. Daarmee zal ik iedereen meteen even uit z’n dromen helpen want nee, het is niet een supergoedkoop land. Indonesië was goedkoop, maar hier ben ik nog geen maaltijd tegen gekomen voor 1 euro. We betalen met Wong, 1 euro is ongeveer 1400 Wong. Een traditionele maaltijd kost ongeveer 5500 Wong, als je wat anders neemt word het al een stuk duurder. Voor de rest is het qua spullen misschien iets goedkoper, je kunt hier afdingen in sommige winkels dus dat scheelt. Kleren zijn dezelfde prijs ongeveer maar je moet een beetje weten waar je heen moet.

Dan de 1^e dag, de introductie. Dit was vooral een heel lang verhaal met alles wat je niet mag doen hier op het campus en op school. Er werd ontzettend veel verteld dus op een gegeven moment zijn we het kwijt geraakt, gelukkig kregen we een boekjeJ

Na de introductie dacht ik eigenlijk dat er meer zou komen maar dit was de enigste dag. Samen met Merel had ik me ingeschreven voor een tour die we gister hebben gedaan en dat was erg gezellig, daar hebben we veel andere mensen ontmoet. We zijn naar het War memorial museum geweest, het trick eye museum en de Namsan Seoel toren. Voor de rest viel het een beetje tegen. Iedereen werd losgelaten en als je nog niet zoveel mensen kon dan had je eigenlijk gewoon pech. Dinsdag beginnen de lessen pas dus dan kom je eindelijk te weten bij wie je in de klas zit.

Merel en ik hebben afgelopen dagen voor de rest een beetje door de stad gelopen en dingen bekeken. We zijn de metro een beetje aan het uitproberen wat best lastig is maar als je het eenmaal snapt is het erg handig. Als je op de metro staat te wachten en er wordt een metro aangekondigd hoor je allemaal trompetten. Heel leuk, is weer is wat anders dan ons saaie deuntje thuisJ We hebben toen het Changgyeongung palace en het Gyeongbokgung palace bezocht waar we het wisselen van de wacht zagen, dat was erg leuk!

Verder moet ik nog wel een beetje wennen aan de trappen en heuvels hier. Je hebt hele lange roltrappen maar de helft van de tijd zijn ze er helemaal niet waardoor je dus gewoon het hele end naar boven moet lopen. Ook op het campus zijn een hoop heuvels wat me na een paar weken vast wat beter afgaat.

Dat was het voor nu zo’n beetje, ik heb wat foto’s toegevoegd zodat jullie een beetje een indruk krijgen. Ik voel me hier op het moment nog niet echt thuis doordat we nog weinig mensen kennen dus ik heb er zin in als school begint want dan komt dat vast allemaal gauw. Nu zijn we onze tijd een beetje aan het volstoppen zodat we ons niet vervelen. We kunnen ons ook bij een aantal dingen laten inschrijven via school en dat ga ik ook zeker doen!

Ik wil jullie heel erg bedanken voor alle reacties op m’n vorige blog. Ik vind het echt ontzettend leuk om te lezen! Tot de volgende keer!

xxxx

O, voor degene die dat leuk vinden zal ik hieronder even m´n postadres toevoegen:)

Kim Pronk, Room 413
International House
50 Yonsei-ro, Seodaemun-gu
Seoul 120-749, Korea